TTVD 50+ groep laatste column Adriaan

10 dec TTVD 50+ groep laatste column Adriaan

Achter de boarding of in de thee/koffiepauze wordt er over van alles gepraat.

De hele maatschappij passeert de revue, dus zeker ook A.I. (artificial intelligence).

In het Nederlands: Kunstmatige Intelligentie. Eigenlijk niet meer dan een

zelflerend computerprogramma. Klinkt veel simpeler (commentaar Jos: het gaat wel iets verder, maar het voert te ver daar hier op in te gaan).

Over een tijdje geen schilders, fotografen, dokters, schrijvers, rechters of zelfs

columnisten meer nodig?

Jos en ik willen de proef op de som nemen.

Ik zal een paar zinnen schrijven om aan te geven waar het over moet gaan.

We bepalen het aantal woorden. Ik schrijf er 130. We vragen er 300.

A.I. mocht zijn gang gaan met het volgende als resultaat:

Tafeltennis is een sport die draait om snelheid, precisie en tactiek, maar bovenal is het een strijd. De essentie van deze strijd ligt in een diepgeworteld verlangen: willen winnen. Zonder die drang naar overwinning zou er geen wedstrijd zijn. Het is juist de wil om te winnen die het spel spannend maakt, zowel voor de spelers als voor de toeschouwers. Maar waar winnaars zijn, zijn ook verliezers. En dat zorgt voor een complexe emotionele dynamiek aan beide kanten van de tafel.

Veel mensen beweren dat ze het niet erg vinden om te verliezen, maar daar valt over te twijfelen. Want laten we eerlijk zijn: verliezen voelt nooit goed, vooral niet als je met hart en ziel hebt gestreden. Willen winnen en vervolgens verliezen is een teleurstelling die moeilijk te slikken is. Toch leren tafeltennissers – en sporters in het algemeen – hun emoties te beheersen. Het hoort bij de sportieve etiquette om een nederlaag te accepteren met opgeheven hoofd en je tegenstander te feliciteren. Maar die gevoelens verdwijnen niet zomaar. Verliezen kan knagen, en dat is niet per se slecht. Het laat zien dat je beter wilt worden, dat je niet tevreden bent met de status quo.

Aan de andere kant kan winnen ook een dubbel gevoel oproepen. Het lijkt een paradox, maar soms is het niet leuk om te winnen. Dat moment waarop je naar de overkant van de tafel kijkt en een beteuterd gezicht ziet, kan wrang voelen. Vooral als je tegenstander, met zichtbaar ingehouden teleurstelling, zegt: “Lekker gespeeld.” Het klinkt beleefd, maar het is vaak niet oprecht. In zulke momenten zou je bijna wensen dat gelijkspel mogelijk was. Twee spelers tevreden naar huis laten gaan lijkt ideaal, maar is dat het echt? Tevredenheid kan ook passiviteit betekenen, een gebrek aan ambitie.

Niet tegen je verlies kunnen wordt vaak als negatief gezien, maar het heeft ook een positieve kant. Het laat zien dat je de lat voor jezelf hoog legt. Wie verlies accepteert zonder reflectie of strijdlust, verandert niets aan zijn spel. Verliezen kan pijnlijk zijn, maar het biedt een kans om te groeien. Het motiveert je om de volgende keer beter te doen, om strategieën aan te passen en om harder te trainen.

Kortom, tafeltennis gaat niet alleen over techniek of snelheid, maar ook over emoties en motivatie. Het leren omgaan met zowel winst als verlies is een waardevolle les, zowel binnen als buiten de sport. Dus, als je verliest, uit je frustratie desnoods door je batje figuurlijk op te vreten. Maar vergeet nooit je tegenstander te feliciteren en te respecteren. Uiteindelijk zijn het die uitdagingen en emoties die tafeltennis tot een prachtige sport maken.

ADRIAANS COMMENTAAR

Tot mijn grote verbazing had het AI programma ChatGPT de column in twee seconden

geproduceerd. Zeer lezenswaardig en waarin de door mij aangegeven

steekzinnen terug zijn te vinden. Alleen mijn opmerking, dat tevredenheid het

genoegen nemen met een tekort is, mis ik. Het is keurig taalgebruik, gladjes als door

een professionele journalist. Ik vind het dan ook weinig creatief. Er zit weinig lolligs,

ofwel verrassends in (commentaar Jos: door aanpassing of aanvullen van de steekwoorden kan het resultaat wel sterk worden beïnvloed).

Door veranderde privéomstandigheden ga ik geen column meer verzorgen.

Die ik geschreven heb leverde gesprekjes en daarmee plezier op. Jammer dat er een

keer censuur was, hoewel dat ook weer voor levendigheid zorgde. Dus niet erg.

Nu stap ik met een gerust hart op, want AI kan het ook, in twee seconden zelfs.

Je zult wel mijn olijke en wat aparte standpunten missen.

Tot ziens op de dinsdagmiddag en prettige feestdagen,

Adriaan en Jos