De 50+ groep – meer dan alleen tafeltennis alleen

04 okt De 50+ groep – meer dan alleen tafeltennis alleen

Tafeltennis is niet het enige wat de 50+groep bindt. Bij wel en wee, ziektes en andere kommer en kwel leeft men mee met degene die het betreft. Nu mijn vrouw Jettie ernstig ziek is merken we dit aan den lijve. Kaarten en telefoontjes om medeleven te betuigen en sterkte te wensen. Daar zijn we heel erg blij mee. Hartelijk dank!

Ook van familie en kennissen krijgen we zoveel hulp aangeboden, dat als we daar allemaal gebruik van zouden maken, we niet meer uit onze stoel behoeven te komen en we zouden overlijden aan verveling. passiviteit en obesitas. Beter dus proportioneel gebruik van deze hulpaanbieders te maken.

Zo gaan mijn gedachten er naar uit dat het actief zijn meer oplevert dan de activiteit op zich. Sociale kontakten, je hoort nog eens wat en je maakt van alles mee, Wat dat laatste betreft nu de belevenissen van:

Het schilderdoek

Met de fiets op weg naar onze TTV viel mijn oog op een schildering in een container langs de Dubbeldamseweg. Mensen waren blijkbaar aan het verbouwen of opruimen. Een schilderdoek kan ik altijd wel gebruiken, ook al is hij al beschilderd. Even wit maken en hij is weer geschikt voor deze amateurkunstenaar. Met de nadruk meer op amateur dan op kunstenaar. Een beetje lastig mee te nemen dat doek. Ik maakte hem vast met een spin op mijn bagagedrager. De trekhaak voor mijn fietskarretje zat wel in de weg. Bij TTV mijn fiets met doek buiten laten staan en lekker gaan tafeltennissen. Henriët, onze echte kunstenares, stuift de grote zaal binnen(de arena, de kleine zaal noem ik de kuip): Van wie is dat schilderij met die grote bloemen? Van mij, roep ik. Henriët: Het ligt op die trekhaak, dan komt er een deuk in en dat is zonde! Ik beloof hem er af te halen, maar…..ik maak eerst mijn potje tennis af. First things first. Toen ik naar buiten ging had Henriët het doek al bevrijd uit zijn netelige positie. Het kunstenareshart kon het niet aanzien.

En dan een leuke wending aan dit waar gebeurde verhaal (de laatste die het schreef is nog in leven). Het doek is nooit onder mijn schilderskwast terecht gekomen. Mijn schoondochter Maaike raakte volledig in vervoering van dit brocante schilderij met de grote witte bloemen. Het hangt nu in de kamer van haar woonboerderij te Klaaswaal(zie foto). Dus als ik op mijn luie r**t was blijven zitten, achter de geraniums, had dit allemaal niet kunnen gebeuren.

Blijf actief mensen!
Adriaan